یونگ
در دستگاه روانشناسی خود که مبتنی بر پژوهش تجربی است می کوشد که پدیده های
گوناگون را که به انسان مربوطند و از جمله دین را بر بنیاد شیوه های علمی بررسی
کند و از توسل به هرگونه ملاحظات فوق طبیعی یا فلسفی بپرهیزد او در تبیین مفهوم
ها و اعمال دینی پای فعالیت خلاق و ضمیر ناخوداگاه را به میان می آورد و در عین
حال دین را محصول حالت مراقبه و تذکر و توجه دقیق به بعضی عوامل موثری می داند
که انسان عنوان قدرت قاهر را به آن ها اطلاق می کند
ورود / عضویت
دیدگاه شما
نظرات کاربران ( 0 نظر)