نوانخانه
مکان خوبی برای مردمان فقیر بود. آنها حق انتخاب داشتند که یا در نوانخانه
بمانند و بر اثر فقر غذایی بهتدریج بمیرند یا در آنجا زندگی نکنند و سریعتر از
گرسنگی
تلف شوند.
الیور یتیمی بیپناه است که هیچ کس نمیدانست چه اتفاقاتی در خیابانهای
خطرناک لندن قرن نوزدهم در انتظار اوست. او پس از خلاصی از نوانخانه، در
چنگ
سارقان حرفهای افتاد، اما با ورود افرادی پاکطینت به قاب زندگیاش،
سرنوشت
روی دیگر خود را به او نشان داد، و این بالا و پست همان حقیقت همیشگی
زندگی
است
ورود / عضویت
دیدگاه شما
نظرات کاربران ( 0 نظر)