یکی
از حوزه های مطالعات اسلامی خاورشناسان
بررسی وثاقت تاریخ گذاری متون کهن تفسیری است که در دهه های آخر قرن بیستم با
مطرح شدن نظریه ونزبرو و ریپین، مبنی بر به کار گیری تحلیل ادبی به جای اسناد و
گزارش‌های رجالی و پیوند آن با نظریه تدوین دیر هنگام قرآن، به موضوعی چالش
برانگیز تبدیل شد. این اثر با تبیین آرای خاورشناسان درباره سه اثر مستقل تفسیری
منسوب به ابن عباس، از یک سو نشان داده است است که تاریخ گذاری متون بر اساس
تحلیل ادبی صرف امری ناممکن است؛ در این مسیر توجه به سلسله اسناد و گزارش‌های
منابع رجالی، تاریخ و فهرست نگاری ها و همچنین شواهد دیگر ضروری است؛ از سوی
دیگر، تاریخ گذاری خاورشناسان در این آثار را با بررسی دقیق اسناد، تحلیل متن و
مقایسه آن با آرا و آموزه های تفسیری ابن عباس در متون تفسیری کهن و ارائه آمارهای
گوناگون ارزیابی کرده است.
همچنین این سیر اجمالی قرآن پژوهی و حدیث پژوهی درغرب و بررسی و نقد دیدگاه
ونزبرو مبنی بر تدوین قرآن در قرن سوم به عنوان مقدمات ضروری آورده شده است.
ورود / عضویت
دیدگاه شما
نظرات کاربران ( 0 نظر)