بر
خلاف رویکرد سنتی در نشانه شناسی، که صرفاً بر ساختار متن متمرکز بود و به
عبارتی رشته ای بود انتزاعی که به کردوکارهای واقعی جهان ربطی نداشت، رویکردی که
در این کتاب با عنوان «نشانه شناسی فرهنگی» مطرح می شود در پی مطالعه فرایندها و
رویه هایی است که معنا با کثرت زبانی اش درون آن ها وجود دارد. هر چند آغاز این
رویکرد با منظر متن گراست، اما ابزارهای نظری و روشی در اختیار دارد که می تواند
«معنا در عمل» یا رویه های فرهنگی و اجتماعی را
که برای مدیریت معنا به کار می روند، مطالعه کند.
آنا ماریا لاروسو، نویسنده کتاب، دانشیار نشانه شناسی و عضو گروه فلسفه و
ارتباطات دانشگاه بولونیا در ایتالیا است. وی با بازاندیشی در سنت نشانه شناسی،
از سوسور و پرس گرفته تا ساخت گرایی لوی-استراوس و رولان بارت، با هدف برقراری
گفت و گو میان نشانه شناسی، انسان شناسی، جامعه شناسی و به طور کلی علوم
اجتماعی، بر چهار متفکر اصلی این حوزه متمرکز شده است: گریماس، لوتمان، اکو و در
نهایت فوکو.
ورود / عضویت
دیدگاه شما
نظرات کاربران ( 0 نظر)