«مردان کوچک» بزرگ‌تر شدند

لوئیزا می آلکوت در بیست و نهم نوامبر سال 1832 در شهر جرمنتان متولد شد. او از دوران کودکی در فقر به سر می‌بُرد و به همین دلیل از کودکی لباس عروسک می‌دوخت و بعداً به مدرسۀ خیاطی رفت. مدتی نیز خدمتکار بود و پس از آن نوشتن را آغاز کرد. اولین کتابش مجموعه از داستان‌های کودک به نام Flower Fabels در سال 1845 بود. با انتشار کتاب یادداشت‌های بیمارستان در سال 1863 به شهرت رسید و با کتاب زنان کوچک (1869) به موفقیت بعدی رسید. پس از زنان کوچک، همسران خوب همان‌قدر به موفقیت دست یافت و زمینه‌ساز آفرینش سومین سلسله از این مجموعه با عنوان مردان کوچک در سال 1886 شد که از جمله آخرین آثار اواخر عمر او بودند. لوئیزا می آلکوت در سال 1888 درگذشت.

مردان کوچک مطابق سیر پیش‌گفته، قسمت سوم رُمان‌ زنان کوچک (پس از همسران خوب) است که شخصیت جو با تبدیل مزرعۀ قدیمی پلامفیلد به مرکز شبانه‌روزی پسرانه‌ای شاد، به آرزوی دیرینۀ خود در پناه دادن به پسربچه‌های آسیب‌دیده و مشکل‌دار جامۀ عمل می‌پوشد و می‌کوشد که از پسرانی بی‌سرپرست و بی‌پناه مردانی موفق و شاد سازد. لوئیزا می آلکوت در داستان خود که تصویرگر روحیات معصومانه و احوال بی‌آلایش پسران است، با زبانی زنده و گیرا خواننده را با ماجراهای پسران مرکز شبانه‌روزی خود همراه می‌کند. آلکوت در داستان مردان کوچک خویش سعی کرده است که در ضمن روایت داستان، نکات اخلاقی و مذهبی را نیز به خواننده منتقل کند.

شهین‌دُخت رئیس‌زاده (فرزانه) نخست‌بار در سال 1356 مردان کوچک را ترجمه و منتشر کرد و اکنون پس از نزدیک به چهل و چهار سال این کتاب به چاپ پنجم رسیده است. پنجمین مردان کوچکِ منتشره در سال 1400 با جلد رقعی و قیمت 99 هزار تومان، در شمارگان 1000 و در 382 صفحه روانۀ بازار کتاب شده است.