بررسی نشانه معناشناختی ققنوس متوجه می‌شویم
که دیگر نمی‌توان نشانه‌ها را دارای کارکردی صرفاً مکانیکی کلیشه‌ای و از کیش
تعریف شده دانست ققنوس نشانه تاکید بر این نکته است که جریان معناسازی جریانی
پویا و سیال است زیرا ققنوس نیما از مرغ تا قوی شدن و از حقوق روستا اسطوره شدن
در نوسان است ققنوس نشانهای طغیانگر ر است ست که با تکه بر دریافتی حسی عراقی با
پشت سر گذاشتن تجربه مرغ بودن فرسوده و
غبار گرفته هستی خود غلبه می‌کند و این همان چیزی است که او را از روزمرگی
بی‌معنا نجات می دهد و نشانه های متعالی تبدیل می کند و معنا را نه آنچنان که
هست و نه آنچنان که باید باشد بلکه آنگونه که می‌تواند باید متجلی می‌کند مرغی
پدیداری است که به جای کنار آمدن معنا
معنا را ریسک می‌کند ققنوس در فرآیند تنشی خوبیت نشانه های خود را متحول می‌کند
وس در فرآیندی تنشی هویت نشانهای خود را متعهد می کند فرآیند تنشی نیز به نوبه
خود جریان های گسترده فشار و ناهمسو را فرآیند و بالاخره همین جریان هستند که به
تولید ارزش های آفرینش این اصول های مرامی و متعالی می گردد و در واقع فرایند
تنشی گفتمان سیاست معنا را در پی دارد و سیاست‌های معناست عروسی حالت ارزش
می‌شود به همین دلیل است که ما در نشانه معناشناسی سیار با معنا هایی که در حال
شدن مواجهیم و معنا های منجمد و تثبیت شده.
ورود / عضویت
دیدگاه شما
نظرات کاربران ( 0 نظر)